Wanneer je zelfzekere pup plots bang lijkt
Over de (eerste) angstfase bij pups en hoe je hier liefdevol mee omgaat
Herken jij dit ook?
Je pup was altijd een haantje-de-voorste. Energiek, nieuwsgierig, sociaal, overal tegelijk. Niets leek hem uit balans te brengen.
En dan… ineens schrikt hij van geluiden, bewegingen, blaffende honden, mensen die hem willen aanraken. Waar hij eerst vrolijk op iedereen afging, kruipt hij nu soms tegen je aan of loopt hij weg met een lage of zelfs aangeknepen staart.
“Maar er is toch niets gebeurd?”
“Het is echt uit het niets gekomen.”
Dat zijn reacties die ik héél vaak hoor van pup-eigenaars. En eerlijk? Ik herken ze ook zelf. Want geloof het of niet: ook Maurice, onze interne labradoodle pup van 5,5 maanden, zit hier momenteel middenin.
Wat is er aan de hand? De tweede socialisatiefase
Wat veel mensen niet weten, is dat pups verschillende gevoelige ontwikkelingsfases doormaken. Eén daarvan is de zogenaamde tweede socialisatiefase, ook wel gekend als de (eerste) angstfase.
Deze fase start gemiddeld rond vier maanden en kan duren tot ongeveer zes maanden.
Niet elke pup beleeft deze fase even intens:
- Bij sommige pups merk je amper verschil
- Bij anderen lijkt het alsof hun hele wereld plots “spannender” is geworden
Beide zijn normaal.
Tijdens deze fase is het zenuwstelsel van de pup volop in ontwikkeling. Hij gaat prikkels anders waarnemen en verwerken. Dingen die vroeger “gewoon” waren, kunnen nu ineens bedreigend of overweldigend aanvoelen.
Belangrijk om te weten:
👉 Dit hoeft absoluut niet te betekenen dat er iets fout is gegaan.
👉 Er hoeft geen trauma of negatieve ervaring aan vooraf te gaan.
Maurice in zijn angstfase: een praktijkvoorbeeld
Ook Maurice zit momenteel duidelijk in deze fase.
Dat merkten we onder andere aan het feit dat hij plots angstiger reageert op mensen, vooral vreemde mannen die hem willen aaien. Iets wat vroeger helemaal geen probleem was, terwijl hij nooit een negatieve ervaring heeft gehad.
Daarnaast zijn er ook kleinere momenten:
- Een van mijn andere honden die blaft, kan soms voor een schrikreactie zorgen
- Hij komt dan steun zoeken bij mij en kijkt met een lage staart naar haar
- Of denk aan de eenden, geiten en schapen bij de kerststal de afgelopen weken
→ plots ontzettend spannend, terwijl hij eerder al verschillende diersoorten had gezien
Dit soort reacties kan verwarrend zijn voor eigenaars:
“Maar hij kende dit toch al?”
“Waarom is het nu ineens zo moeilijk?”
Het antwoord is simpel, maar niet altijd makkelijk: je pup is aan het groeien. En groei gaat soms gepaard met onzekerheid.
Wat heeft je pup nu nodig?
Deze fase vraagt geen “correcties”, geen strengere aanpak en zeker geen doorduwen.
Integendeel: dit is een periode waarin jouw pup vooral veiligheid, ruimte en begrip nodig heeft.
1. Maak het bekende opnieuw positief
Alles wat je pup al kende, mag opnieuw op een rustige en positieve manier aangeboden worden. Niet om hem “erdoor te krijgen”, maar om hem de kans te geven om opnieuw vertrouwen op te bouwen.
2. Niet sleuren, niet meetrekken
Merk je dat je pup schrikt of angstig reageert?
- Trek hem niet mee richting de prikkel
- Forceer geen contact
- Dwing hem niet om “er maar aan te wennen”
Dat lijkt misschien efficiënt, maar het ontneemt je pup de kans om écht te leren.
3. Geef hem keuze en ruimte
Wat je wél kan doen:
- Afstand creëren tot de prikkel
- Stilstaan of een boog maken
- Je pup laten kijken, observeren en verwerken
Wat hij in die momenten kan leren:
- Dat hij steun bij jou mag komen zoeken
- Dat geluiden en prikkels niet automatisch gevaarlijk zijn
- Dat hij veilig is, ook als hij het spannend vindt
Belangrijk hierbij: steun zoeken moet zijn keuze zijn. Fysiek contact is prima, zolang hij daar zelf voor kiest.
En wat met voertjes?
Voertjes kunnen helpend zijn, maar zijn geen wondermiddel.
- Soms helpen ze je pup om spanning los te laten
- Soms zorgen ze net voor extra druk, waardoor je pup over zijn eigen grens gaat
- Soms is eten gewoon even niet mogelijk omdat de prikkel te groot is
Het belangrijkste is dat je goed observeert:
- Kan je pup nog ontspannen eten?
- Blijft hij in contact met zijn omgeving?
- Of “bevriest” hij en focust hij enkel op het voertje?
Er is geen vaste regel. Wat vandaag werkt, werkt morgen misschien niet. En dat is oké.
Ook kleine dingen mogen groot zijn
Soms schrikt een pup niet van “grote” dingen, maar van iets banaals:
- Een boomstronk die er “plots” ligt
- Een vuilniszak
- Een object dat hij gisteren nog negeerde
Ook hier geldt: neem je tijd.
Laat hem kijken, snuffelen, afstand nemen en opnieuw toenadering zoeken — op zijn tempo.
Tot slot: dit gaat voorbij
De angstfase is tijdelijk.
Hoe je je pup hierin begeleidt, kan wél een blijvende impact hebben.
Door:
- niet te pushen
- signalen serieus te nemen
- veiligheid en voorspelbaarheid te bieden
help je je pup om uit te groeien tot een stabiele, veerkrachtige volwassen hond die weet dat hij op jou kan vertrouwen.
En geloof me: ook bij Maurice zien we nu al kleine stapjes vooruit. Met tijd, rust en afstemming komt het vertrouwen terug 🌱
Twijfel je of wat je ziet nog binnen een normale ontwikkelingsfase valt?
Of merk je dat de angst blijft of verergert?
Dan is het altijd oké om begeleiding te zoeken en samen te kijken wat jouw pup nodig heeft.
Je hoeft het niet alleen te doen. 🐾
Recente reacties