Ode aan een overleden uitlaathond
Als honden trainer en uitlaatservice kom je heel wat verschillende honden tegen. De ene blijft langer dan de andere, de ene zie je één keer per week, de andere meerdere malen.
Maar met ieder van hen, en hun baasjes, creëer je een band. Je leert elkaar kennen, weet waar je aan toe bent, wat je kan verwachten en hoe je in sommige situaties best reageert. De honden worden voor een heel klein beetje ook wat jouw honden. Ze nestelen zich in je hart. Je groeit samen met hen, leert van hen en vervolgt samen je weg.
Maar dan… Plots krijg je een bericht van één van de baasjes van de hond die je wekelijks één keer uitlaat. Je bent er die dag nog geweest om het lieve dier een korte wandeling te geven, maar het voelde niet goed, niet lekker. Ze wou niet opstaan toen je binnen kwam, liep heel traag en leek snel moe te zijn. Snoepjes wilde ze plots niet meer. Je hebt nog tien foto’s gemaakt van hoe ze rustig mee wandelde, hoe ze dronk en je even aankeek met die donkerbruine ogen. Je neemt afscheid van haar voor je vertrekt. Maar je weet nog niet dat het voor altijd is. Want plots dat bericht…
Ingeslapen. Ze was op. Het k-monster had haar ingepalmd en ook al wist je dat het een kwestie van tijd was en had je die dag zelf gezien dat het niet goed met haar ging, het komt hard aan.
De hond waar je wekelijks een leuke wandeling mee deed, die vrolijk mee wandelde, wel eens iets van straat durfde te stelen als je even niet goed oplette, maar het losliet als je er een opmerking over maakte, die met alle honden kon, maar wel op een rustige manier, want ze was tenslotte een oudje. Die heerlijke hond. Plots. Plots is ze er niet meer. Plots besef je dat je die vrolijke snoet nooit meer zal zien. Plots is er alleen maar leegte op je wekelijkse afspraak.
Ja, het gemis zal minder erg zijn dan bij de baasjes, maar het is er nog steeds. Het verdriet dat je voelt is echt. Samen hebben jullie mooie tijden doorgebracht, uren in de natuur of buiten op de trainingsweide en het besef dat je dat nooit meer zal hebben met die hond komt soms hard aan, ook al ben je maar een “uitlaatbaasje” of iemand die de hond (zijn baasje) helpt trainen.
Iedere hond wordt een deel van je. Iedere hond nestelt zich in je hart. En ook jij moet afscheid nemen van de hond als de tijd daar is.
Bedankt, baasjes, om ons te vertrouwen met je hond als uitlaatservice of als trainer. Het is een grote eer om dat vertrouwen te krijgen. Bedankt om even tijd te maken om ook ons te informeren als je geliefde viervoeter sterft. Geloof ons als we zeggen dat we erg met je meeleven en dat de hond een plaats in ons hart zal blijven hebben. Jouw hond was ook onderdeel van ons leven en heeft ons ook dingen geleerd, waarvoor we eeuwig dankbaar zullen zijn. We zullen hem nooit vergeten.
Dit is een ode aan alle viervoeters die onderdeel zijn van het leven van uitlaatservices en trainers en inmiddels gestorven zijn.
Dit is een ode aan Fiep, die heerlijke labrador die pas is ingeslapen en nu hopelijk geen pijn meer heeft. Dankjewel voor onze mooie tijden samen.
Dit is een ode aan alle baasjes van wie wij het vertrouwen krijgen om hun hond uit te laten of te helpen trainen. Dankjewel.
Recente reacties